Guðrún Ögmundsdóttir, sem lést síðastliðinn gamlársdag, var þekktust fyrir að vera baráttukona fyrir mannréttindum í störfum sínum sem félagsráðgjafi, þingkona og borgarfulltrúi auk þess sem hún vann fyrir fjölmörg mannréttindasamtök eins og UNICEF og Alnæmissamtökin (HIV-Ísland). Hennar helstu málaflokkar voru kvenréttindabarátta og réttindi barna og fatlaðra en þar að auki barðist hún fyrir hinsegin réttindum áratugum saman. Guðrún hlaut ótal viðurkenningar fyrir brautryðjandastörf í þágu mannréttinda, m.a. riddarakross Hinnar íslensku fálkaorðu 17. júní 2019 fyrir framlag í þágu mannúðar og jafnréttisbaráttu hinsegin fólks. Hún talaði alltaf frá hjartanu og lagði allt sitt í það sem hún trúði á.
Sumt fólk er þannig gert að nærvera þess lýsir allt upp. Gunna var ein af þeim. Einstök og einlæg hugsjónamanneskja. Enginn gat staðist dillandi hláturinn, rámu röddina og blikið í augunum. Þvert á pólitískar línur heillaðist fólk af henni og hún gat fengið alla með sér í lið. Allir mátu heiðarleikann, töffaraskapinn, kærleikann og mennskuna. Hún sá fólk, lét það skipta sig máli og heyrði í því, alveg sama hvert það var eða hvaðan það kom.
Hún notaði þessa krafta alla tíð til að búa til betra samfélag. Henni fannst ósanngjarnt að fólk fengi ekki sömu tækifæri í lífinu og barðist fyrir breytingum. Hún sá fólk þegar enginn annar sá það. Fólk sem þurfti á breytingum að halda og viðurkenningu á sínu lífi. Uppgjöf var ekki í boði af því að hún trúði því að allt væri hægt með viljann að vopni. Gunna var algerlega óhrædd við að tjá skoðanir sínar og barðist fyrir því sem hún brann fyrir, jafnvel þótt þær skoðanir væru ekki alltaf vinsælar þegar hún tjáði þær. Það er af því að hún hlustaði, meðtók, dró sínar eigin ályktanir og barðist fyrir þeim.
Gunna er þekktust fyrir það í hinsegin samfélaginu að hafa verið fremst í flokki þegar kom að staðfestri samvist. Hún sá hverju þyrfti að breyta í lögunum, vann skýrslur og keyrði málin í gegn í þinginu. Allra magnaðast var hins vegar hvernig hún breytti hugarfari fólks með því að vera alltaf til staðar. Mæta á Hinsegin daga og viðburði Samtakanna ’78. Ræða við fólk um málefni hinsegin fólks. Kerfi fyrir fólk, ekki fólk fyrir kerfi, var mantra sem hún endurtók allt til síðasta dags. Guðrún Ögmundsdóttir var ein okkar helsta stuðningskona og fyrirmynd í því hvernig aðrir geta stutt hinsegin baráttu.
Á einum af okkar síðustu kaffifundum, þá þrotin að kröftum, spurði hún mig hvað væri fram undan í baráttu hinsegin fólks. Ég útskýrði í stuttu máli hvað væri að gerast og hverju við vildum breyta.
„Tótla mín, við bara gerum þetta. Við skulum alveg endilega bóka fund með ráðherra á næstu dögum og bara keyra þetta í gegn. Þetta er bara ein eða tvær reglugerðir. Ekkert mál elskan.“
Takk fyrir baráttuna og vináttuna!
Tótla I. Sæmundsdóttir